nikaia tepeleri..

Ne eksik

Söyledim,

Ne de fazla.

Dediğim her kelime

Harfiyen doğrudur.

Mevsim sonbahar,ağaçlar

Soyunmaya başlamış.

Rüzgar,türküsünü söylerken

Ben.

Bir kaç kelimeyle araya girmeye

Çalışırken,

Yuzume, omuzuma çarpıyor

Yapraklar.

Toz bulutu kalkıyor uzaklarda

Bulutlar,suskun.gök kubbe

Mavi.

Ağaçlar yeşilken,sarıya yelken

Açan yapraklar

Kızıla dönüp düşūyor toprağa

Ve

Toprak. Turkuazlaşip pudra taşına

dönerken.

Romalı bir köle, elinde keski bir

Kesek koparıyor topraktan.

Efendiye sunarken,uzakta ufukta

Bir mevsim,gün sonununa ulaşip

Batiyordu.

Yapraklar.

Toz bulutu kalkıyor uzaklarda

Bulutlar,suskun.gök kubbe

Mavi.

Ağaçlar yeşilken,sarıya yelken

Açan yapraklar

Kızıla dönüp düşüyor toprağa

Ve

Toprak. Turkuazlaşip pudra taşına

dönerken.

Romalı bir köle,elinde keski bir

Kesek koparıyor topraktan.

Efendiye sunarken,uzakta ufukta

Bir mevsim,gün sonununa ulaşip

Batıyordu.

Bulutlar beyaz,

Gök mavi

Toprak,turkuaz ve yapraklar

rengarenti. Mevsim,sonbahar.

Yalçın öztürk.. 

××××××

Yüksek tepelerdeydik,

Kuş bakışı baktığımızı

Sanarken,

Biz...

Bize tepeden bakan kuşlar

Gördük.

Ya biz aşağıdaydık,

Yada kuşlar bizden

Yukarıda.

Peki bu bulutlar neden bizimle

Aynî hizada...

Bir terslik var,manzarada.

Belki biz,belki de kuşlar. Ve ya

Bulutlar vardiya,işte onlar..

Yanlış yerde,bence.

Yalçın Öztürk