MAVİ

Maviiiii...!
Çocuklugumun iznik,
Evlerinin rengi.
Çini nin kobalt mavisi,yani.
Bulutlarin beyazı,
Sakalına ak düşmüş ustalar
Gibiydi.
Kırmızı kiremitler,
Mercan dı...
Yeşil yeniden canlanış,
Taba ise yaşamdı.
Kopmuş kehribar tespih
Taneleri gibiydi,
Yer yer yıkık surlar.
İçimde bir kıpırtı,
Seni sevdigim sokaklarinda
Geçmişin yaşanmamiş
Gūzelliklerini ararken ben.
Geleceģe dair hayaller
Kurmalıydım.
Mercan kırmızı yüreģin
Masmavi hayallerinde,
Beyaz bulutlar gibi,
Martı olmalıydım mesela.
Yada,çatı kenarlarında ki yaģmur oluğuna çivilenmiş metal kuş.
Her kapıya gelişinde
Göz göze gelmeliyiz
Seninle.
Humay kuşu gibi
Sessiz
Sakin
Ve her seferinde, sen ve ben
Turkuazlarda ararken
Seni,
Yıkık dökūk sur aralarina
Saklanmalisin sen.
Ve
Zamanı gelince senden önce ölürsem,ben.
Göz çukurlarıma metal para koyma.
İki avucuna mercan renginde kına yakmalısın mesela.
Ve avuçlarına iki metal para,koymalısın.
Taba renkli tozlu sokaklarından son kez geçerken ben.
Seni çok seviyorum
İZNİK derken,
Sen İçinden AMİN demelisin
Oksit sarı,kırmızı.kobalt mavi ve turkuaza kaçan yeşili son kez selamlarken
Artık susmam gerek.
Yalçın Öztūrk